Ps 139[138],13-16
KSIĘGA PIĄTA
PSALM 139(138)*
Bóg wszystko przenika
13 * Ty bowiem utworzyłeś moje nerki,
Ty utkałeś mnie w łonie mej matki.
14 Dziękuję Ci, że mnie stworzyłeś tak cudownie,
godne podziwu są Twoje dzieła.
I dobrze znasz* moją duszę,
15 nie tajna Ci moja istota*,
kiedy w ukryciu powstawałem,
utkany w głębi ziemi*.
16 Oczy Twoje widziały me czyny*
i wszystkie są spisane w Twej księdze*;
dni określone zostały,
chociaż żaden z nich [jeszcze] nie nastał.
Przypisy
139,1 - Ps 139 Hymn stanowiący refleksję nad wszechmocą i wszechobecnością Bożą; na koniec przechodzi w lamentację.139,13 - Por. Hi 10,10n; Jr 1,5; Hbr 10,5nn.
139,14 - Tekst poprawiony.
139,15 - "Istota" - hebr. dosł.: "kości", uważane za istotną część jednolitej psychofizycznej struktury człowieka; "ziemi" jako pramatki: Hi 1,21; Syr 40,1.
139,16 - Tekst popr.; hebr.: "w zarodku" (w stanie embrionalnym). O "księdze" Bożej zob. Ps 56[55],9; (z przypisem); Ps 69[68],29. Jest ona symbolem wszechwiedzy Bożej, obejmującej także bieg rzeczy przyszłych.
Powiązane utwory
Ty, Boże, wszystko wiesz Gizela Skop - Ps 139[138]
Exsultate Deo; Śpiewnik Archidiecezji Katowickiej; Droga do Nieba - 1-głosowyZobacz psalm
- 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150
